3-4-2023
Γιατί τα παιδιά μας βαριούνται τόσο στο σχολείο, δε μπορούν να περιμένουν και δεν έχουν πραγματικούς φίλους;
ΠΗΓΗ: infokids.gr
6-2-2023
Γονείς, πάρτε τα τάμπλετ από τα παιδιά σας και δώστε τους ένα μουσικό όργανο!
Στις 18 Ιουνίου 2018, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε επισήμως τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια ως διαταραχή. Αντιμέτωποι με αυτόν τον κίνδυνο, οι γονείς πρέπει να δράσουν μειώνοντας την έκθεση στις ηλεκτρονικές συσκευές και προτείνοντας εναλλακτικές απασχόλησης πολύ πιο ασφαλείς και δημιουργικές, όπως η μουσική.
Ζούμε στην ψηφιακή εποχή. Είναι λοιπόν λογικό η τεχνολογία να είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Μόνο που όταν πρόκειται για τα παιδιά μας η τεχνολογία δεν παίζει πάντα θετικό ρόλο, αλλά μάλλον το αντίθετο πολλές φορές. Είτε πρόκειται για τάμπλετς είτε για smartphones, τα παιδιά χρειάζονται ερεθίσματα άλλα, από αυτές τις εθιστικές συσκευές. Για αυτό τον λόγο η μουσική θεωρείται ως μια εναλλακτική πολύ πιο υγιής και είναι ευθύνη των γονιών να την εισάγουνε στη ζωή των παιδιών τους.
Είναι αλήθεια πως πολλοί γονείς εκτιμούν τη γαλήνη που βασιλεύει στο σπίτι όταν τα παιδιά παίζουν με το τάμπλετ ή με το smartphone. Εντούτοις, αυτές οι συσκευές μειώνουν την γνωστική τους ανάπτυξη και δεν τους προσφέρουν πάντα θετικά ερεθίσματα. Η μουσική, πέρα από την ηρεμιστική και θεραπευτική της ιδιότητα, τρέφει τον εγκέφαλο του παιδιού και ενισχύει την πνευματική του ανάπτυξη.
Τάμπλετς και smartphones, η τεχνολογία που επιβαρύνει την υγεία των παιδιών μας
Για να κατανοήσουμε την σημασία της μείωσης της χρήσης των τάμπλετς και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών για το παιδί, πρέπει καταρχήν να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο που ενέχουν. Στην πραγματικότητα, η τεχνολογία μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο τόσο σε σωματικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Σύμφωνα με μία έρευνα που εκδόθηκε στο Paediatrics Child Health Journal, τα παιδιά εκτίθενται σε μία ατέλειωτη πηγή πληροφοριών που μπορεί δύσκολα να ελεγχθεί από τους γονείς.
Στο σημείο αυτό αναφερόμαστε στο ίντερνετ, το οποίο μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα της εποχής μας. Της κόβετε το κεφάλι κι αμέσως ένα άλλο ξεφυτρώνει στη θέση του. Πολύ δύσκολο να ελεγχθεί, το ίντερνετ φέρνει το παιδί σας σε επαφή με πολλές πληροφορίες που ενδεχομένως να αποκαλυφθούν από ακατάλληλες ως και επικίνδυνες για την ηλικία του.
Από την άλλη, η τεχνολογία επηρεάζει το παιδί σας εφόσον του δημιουργεί εξάρτηση. Το παιχνίδι σε ένα τάμπλετ ή Smartphone μπορεί να διαρκέσει ώρες ολόκληρες, οδηγώντας το παιδί σε μία αδράνεια επικίνδυνη. Στις 18 Ιουνίου 2018, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε επισήμως τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια ως διαταραχή.
Αυτή η πληροφορία επιβεβαιώνει ότι μπορούν να προκαλέσουν εθισμό και πως ο καλύτερος τρόπος για να το αποφύγουμε είναι να προσφέρουμε στα παιδιά μία άλλη εναλλακτική τόσο ασφαλή όσο και διασκεδαστική.
Μουσική, ένα σπουδαίο ερέθισμα
Γιατί όμως να επιλέξουμε την μουσική; Σύμφωνα με μια έρευνα που βασίζεται στον ρόλο της μουσικής στην πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, η μουσική έχει επίδραση στις κινητικές, γλωσσικές, κοινωνικές, γνωστικές και ακαδημαϊκές ικανότητες των παιδιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μουσική φέρνει το παιδί σε επαφή με πολυαισθητηριακές εμπειρίες που ενδυναμώνουν την ικανότητα μάθησης και ενισχύουν την γνωστική του ανάπτυξη.
Πολλές έρευνες οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει συσχετισμός ανάμεσα στην μουσική και στην γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν το παιδί παίζει ένα όργανο, βελτιώνονται οι προσοδιακές του ικανότητες, ειδικά ο ρυθμός και ο επιτονισμός. Στην πραγματικότητα, ο παραλληλισμός ανάμεσα στην γλωσσική σύνταξη και στην μουσική δομή έχει υπάρξει αντικείμενο πολλών μελετών. Σε ένα άρθρο που εκδόθηκε από το επιστημονικό περιοδικό Developmental Science, η αντίληψη του ρυθμού μπορεί να προβλέψει τις συντακτικές ικανότητες παιδιών έξι ετών.
Η μουσική ως θεραπευτικό εργαλείο
Πέρα από τον ρόλο της ως ερέθισμα, η μουσική είναι ένα εργαλείο θεραπευτικό που χρησιμοποιείται για να διαχειριστούμε πολλές διαταραχές όπως ο αυτισμός. Σε ένα άρθρο που εκδόθηκε από το περιοδικό Frontiers in Integrative Neuroscience, οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως η μουσική μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην διαχείριση του αυτισμού.
Όπως εξηγούν, τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού υποφέρουν από πολλά προβλήματα που αφορούν τις ικανότητές τους να επικοινωνήσουν με αποτελεσματικό τρόπο. Είναι δύσκολο για αυτά να μείνουν συγκεντρωμένα και δυσκολεύονται να πλησιάσουν τους άλλους. Για αυτό και η μουσική και κυρίως το μουσικό περιβάλλον, θα βοηθούσε τα παιδιά αυτά διευκολύνοντας τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις σε ένα πλαίσιο που τους είναι ευχάριστο.
Τι ρόλο παίζουν οι γονείς;
Εφόσον το παιδί τώρα διαμορφώνεται, είναι σημαντικό οι γονείς να το καθοδηγήσουν με τον πιο σωστό τρόπο. Αυτό που θα μπορούσε να φαίνεται ως μία καλή ιδέα όπως το να του δώσουν ένα τάμπλετ και να το αφήσουν να παίξει ήσυχο, θα μπορούσε να αποβεί ριψοκίνδυνο για το ευ ζην του και να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες.
Εκτός από τα επικίνδυνα αποτελέσματα του να έρχονται σε επαφή με την τεχνολογία από τόσο μικρή ηλικία, τα παιδιά ξεχνούν την κοινωνική τους ζωή και βρίσκονται κλεισμένα στο σπίτι. Για αυτό τον λόγο οι γονείς πρέπει να δράσουν παίρνοντας τον έλεγχο και προτείνοντας εναλλακτικές πολύ πιο ασφαλείς και δημιουργικές όπως η μουσική.
6-11-2022
Συμβουλές για αποδοτικό διάβασμα
Οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε τις Κυριακές των σχολικών μας χρόνων, μεταξύ άλλων, και για τη σχετική πίεση που νιώθαμε να ολοκληρώσουμε τα διαβάσματα της Δευτέρας. Η πίεση αυτή συνεχίζει να υπάρχει και όταν είμαστε πλέον γονείς, καθώς τα παιδιά μας έχουν να ολοκληρώσουν τις δικές τους σχολικές υποχρεώσεις που με τα χρόνια γίνονται όλο και περισσότερες.
Πρέπει οι γονείς να συνειδητοποιήσουμε ότι δε διαβάζουμε όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης μέρας αλλά από τις πρώτες κιόλας τάξεις του Δημοτικού, εκπαιδεύουμε το παιδί να οργανώνει τη μελέτη του με τρόπο που θα είναι αποδοτική και όσο το δυνατό λιγότερο κουραστική. Αυτό ενισχύει την αίσθηση της υπευθυνότητάς του και του δίνει μια εικόνα για τις δυνατότητές του, τις αδυναμίες του και το χρόνο που απαιτείται για να τελειώνει τα μαθήματά του. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται από τους παιδαγωγούς “αυτορρύθμιση”.
- Να έχει το παιδί το πρόγραμμα μαθημάτων σε εμφανές σημείο του δωματίου του, πχ. στο γραφείο, στην πόρτα ή στον τοίχο
- Μέρος της οργάνωσης είναι και η έγκαιρη προετοιμασία του σχολικού εξοπλισμού (τσάντα, κασετίνα, βιβλία κλπ) στην αρχή με βοήθεια και στη συνέχεια χωρίς
- Σωστή στάση του σώματος, καλής ποιότητας καρέκλα και κατάλληλος φωτισμός είναι απαραίτητα για να μην κουράζεται και να μη χάνει τη συγκέντρωσή του.
- Το παιδί πρέπει να έχει και ώρες χαλάρωσης μέσα στην ημέρα. Να μη ζητούν οι γονείς να ξεκινάει το διάβασμα μόλις γυρίσει από το σχολείο ή να το φορτώνουν με αμέτρητες εξωσχολικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα όταν αυτές απορρέουν από δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα. Ο διάσημος Ελβετός ψυχολόγος Καρλ Γιουγκ είχε πει ότι το μεγαλύτερο φορτίο για ένα παιδί είναι η ζωή που δεν έζησαν οι γονείς του.
- Καλό είναι να υπάρχουν μικρά διαλείμματα από το διάβασμα, έστω κι αν δε νιώθει το παιδί πολύ κουρασμένο. Επιπλέον, μια σύντομη επανάληψη στο τέλος της ημέρας μπορεί να βοηθήσει το γονιό να εστιάσει σε κάποια ιδιαίτερα σημεία και το παιδί να νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση
- Να ξεκινάει το διάβασμα με τα πιο δύσκολα μαθήματα και στη συνέχεια να προχωράει στα πιο εύκολα καθώς θα αυξάνεται η κούραση από το διάβασμα
- Να προσπαθούν οι γονείς να ενισχύουν την προσπάθεια του παιδιού και να μην του απευθύνονται με επιτακτικό ή απειλητικό τρόπο. Για παράδειγμα, είναι προτιμότερο να πουν «όταν τελειώσεις τα μαθήματά σου θα βγεις να παίξεις» από το να πουν «αν δεν τελειώσεις τα μαθήματά σου, δεν πρόκειται να σηκωθείς από την καρέκλα».
-
Αν έχει αρνητική στάση συνολικά απέναντι στο διάβασμα, προσπαθήστε με ευχάριστες ασχολίες να αλλάξετε τα αισθήματά του. Διαβάστε μαζί του παραμύθια με εικόνες ή κόμικς. Στη συνέχεια, ζωγραφίστε κάτι, φτιάξτε ένα κολάζ κτλ. με αφορμή αυτό που διαβάσατε. Αποφύγετε αρνητικά ή υποτιμητικά σχόλια σχετικά με την απόδοσή του
- Αν το παιδί σας δυσκολεύεται ή μπερδεύει κάποιες λέξεις όταν διαβάζει, υπογραμμίστε τις με χρωματιστό μαρκαδόρο.
- Δυσκολίες στην ορθογραφία μπορούν να αντιμετωπιστούν γράφοντας τη λέξη σε μια κάρτα. Χρησιμοποιήστε διαφορετικό χρώμα για τα γράμματα που ίσως το μπερδεύουν και αναλύστε προφορικά τη γραφή αυτής της λέξης. Η «κρεμάλα», τα σταυρόλεξα και βέβαια η συχνή επανάληψη θα βοηθήσουν στην εκμάθηση της ορθογραφίας
- Αν το παιδί σας δε διατηρεί τα απαραίτητα διαστήματα μεταξύ των λέξεων, βεβαιωθείτε ότι έχει κατακτήσει την έννοια της λέξης. Εξηγήστε του ότι υπάρχουν μεγάλες και μικρές λέξεις(πχ. άρθρα, αντωνυμίες) τις οποίες δεν πρέπει να τις γράφουμε κολλημένες μεταξύ τους
- Σε περίπτωση που δεν προλαβαίνει να κρατήσει σημειώσεις κατά την παράδοση του μαθήματος, ζητήστε από τον δάσκαλο την άδεια να χρησιμοποιεί ένα μικρό μαγνητόφωνο ή ζητήστε από κάποιον άλλον μαθητή να χρησιμοποιεί καρμπόν και να του δίνει αντίγραφο των δικών του σημειώσεων. Ο δάσκαλος με τη σειρά του, μπορεί να δίνει φωτοτυπίες με τις σημειώσεις του μαθήματος ή να γράφει στον πίνακα τα κύρια σημεία του μαθήματος, ώστε να τα αντιγράφει το παιδί.
- Είναι σημαντικό να ασχοληθείτε με τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου του γιατί το παιδί που έχει φτωχό λεξιλόγιο, συχνά δυσκολεύεται στα θεωρητικά μαθήματα. Προτείνετε στο παιδί σας να φτιάξει το δικό του λεξικό χρησιμοποιώντας ένα τετράδιο χωρισμένο σύμφωνα με το αλφάβητο (ευρετήριο) και ενθαρρύνετέ το να χρησιμοποιεί καθημερινά τις λέξεις που μαθαίνει.
- Αν αντιμετωπίζει δυσκολίες στα μαθηματικά, εξηγήστε τις βασικές έννοιες που πιθανόν να μην έχει κατανοήσει. Επίσης ζητήστε από το παιδί σας να σημειώνει τα κρατούμενα και να ελέγχει πάντα κατά την εκτέλεση μιας πράξης το σύμβολό της, ώστε να μην κάνει π.χ. πρόσθεση αντί για αφαίρεση. Αφιερώστε χρόνο στην εκμάθηση της προπαίδειας.
- Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο χώρο όπου μελετάει το παιδί. Ενθαρρύνετέ το να διαβάζει σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο. Το δωμάτιο αυτό δεν πρέπει να έχει φασαρία ή να είναι φορτωμένο με αφίσες και παιχνίδια (οπτικά ερεθίσματα) ή τηλεόραση και άλλες οθόνες που πιθανόν να αποσπούν την προσοχή του. Επίσης για τον ίδιο λόγο, το γραφείο του πρέπει να είναι μακριά από παράθυρα.
19-10-2022
Πώς ωφελούν οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες τα παιδιά;
Τα παιδιά από τη φύση τους αγαπούν τις τέχνες – τη ζωγραφική, το σχέδιο, τη μουσική, το θέατρο. Το ερώτημα όμως είναι, αν και γιατί είναι σημαντική η όποια μορφής τέχνη για τα παιδιά. Οι περισσότεροι ίσως θα λέγαμε πως είναι σημαντική γιατί έχουμε δει πόσο ενεργά συμμετέχουν όταν εμπλέκονται με καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Αλλά ανεξάρτητα από τι πιστεύουμε, υπάρχουν πολλές τεκμηριωμένες πληροφορίες σχετικά με το γιατί η τέχνη είναι σημαντική που αξίζει να τις γνωρίζουμε.
Ας τις πάρουμε όμως από την αρχή. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από 2 μέρη, το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο. Το αριστερό ημισφαίριο χρησιμοποιείται στη λογική σκέψη και στις αναλυτικές διαδικασίες. Αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου είναι συνήθως και αυτό που εκπαιδεύει το σχολείο μιας και σχετίζεται με τα μαθηματικά, την ανάγνωση και τις επιστήμες. Από την άλλη πλευρά, το δεξί ημισφαίριο χρησιμοποιείται στη συναισθηματική αντίληψη, στη φαντασία και στη δημιουργικότητα. Είναι αυτό το μέρος του εγκεφάλου που το τυπικό σχολικό περιβάλλον αμελεί να εκπαιδεύσει ή δίνει λιγότερη αξία.
Αυτό που αξίζει να αναφερθεί, είναι πως όταν χαρισματικά παιδιά λύνουν προβλήματα στον τομέα της διάκρισής τους, υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα και στα δύο ημισφαίρια. Φαίνεται πως για να είναι αποτελεσματικός ο εγκέφαλος, τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου πρέπει να συνεργαστούν. Με την τόνωση και την άσκηση του δεξιού ημισφαιρίου ενισχύεται η σύνδεση μεταξύ των δύο ημισφαιρίων. Όταν τα παιδιά εκτίθενται στις τέχνες, το δεξί ημισφαίριο αναπτύσσεται όπως το αριστερό λειτουργώντας παράλληλα και έτσι επιτυγχάνεται το πλήρες δυναμικό του εγκεφάλου! Πιο αναλυτικά, οι τέχνες ωφελούν τα παιδιά στα παρακάτω:
Δεξιότητες κίνησης. Πολλές από τις κινήσεις που εμπλέκονται στην παραγωγή τέχνης, όπως το να κρατάς ένα πινέλο, είναι ουσιαστικής σημασίας για την ανάπτυξη των λεπτών κινητικών δεξιοτήτων στα παιδιά. Πολλά προγράμματα προσχολικής ηλικίας δίνουν έμφαση στις λεπτές κινητικές δεξιότητες διότι θα φανούν χρήσιμες στο γράψιμο.
Συγκέντρωση. Η ικανότητα συγκέντρωσης είναι μια βασική δεξιότητα που αναπτύσσεται μέσα από ένα σύνολο δραστηριοτήτων και οι τέχνες παρέχουν πολλές ευκαιρίες για τη βελτίωσή της όπως για παράδειγμα η σχεδίαση μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι η συμμετοχή στις τέχνες βελτιώνει την ικανότητα συγκέντρωσης των παιδιών με αποτέλεσμα να ωφελούνται και σε άλλες πτυχές της ζωής τους (πχ. σχολείο).
Ανάπτυξη λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας. Για τα πολύ μικρά παιδιά η ενασχόληση με τις τέχνες παρέχει ευκαιρίες για να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους – μαθαίνουν λέξεις για τα χρώματα, τα σχήματα, τα συναισθήματα και άλλα τόσα. Παράλληλα όμως, μέσα από το θέατρο και τον χορό μαθαίνουν τους μηχανισμούς της γλώσσας του σώματος και το πώς οι κινήσεις επικοινωνούν διαφορετικά συναισθήματα.
Επίλυση προβλημάτων. Πώς μπορώ να απεικονίσω ένα συγκεκριμένο συναίσθημα μέσα από τον χορό; Πώς θα αντιδράσει ο χαρακτήρας μου σε αυτήν την κατάσταση; Πώς μπορώ να κάνω το έργο μου να μοιάζει πιο ρεαλιστικό; Σύμφωνα με έρευνες, η καλλιτεχνική εκπαίδευση ενισχύει την επίλυση προβλημάτων και την κριτική σκέψη. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής δημιουργίας, το παιδί καλείται να πάρει αποφάσεις, να κάνει επιλογές, να εξερευνήσει, να σκεφτεί, να πειραματιστεί, να δοκιμάσει νέες ιδέες – δεξιότητες που απαιτούνται σε οποιαδήποτε καριέρα και αν επιλέξει το παιδί στο μέλλον.
Επιμονή. Η ενασχόληση με τις τέχνες απαιτεί την επιμονή του καλλιτέχνη. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί κρατήσει βιολί για πρώτη φορά στα χέρια του, γνωρίζει πως δεν μπορεί να παίξει Μπαχ με το πρώτο. Μέσα από την εξάσκηση, την εκμάθηση τεχνικών και δεξιοτήτων και με την επιμονή στον στόχο, βρίσκεται πολύ κοντά στο να μεγαλουργήσει. Σε έναν όλο και πιο ανταγωνιστικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι καλούνται να αναπτύσσουν συνεχώς νέες δεξιότητες, η επιμονή είναι απαραίτητη στην επίτευξη της επιτυχίας.
Εφευρετικότητα. Όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται να εκφραστούν και να πειραματιστούν στη δημιουργία της τέχνης, αναπτύσσουν μια αίσθηση καινοτομίας που θα είναι σημαντική στην ενήλικη ζωή τους. Η κοινωνία μας σήμερα για να προχωρήσει μπροστά χρειάζεται άτομα που να γνωρίζουν πώς να σκέφτονται, να αναζητούν νέους τρόπους για βελτίωση, χωρίς να ακολουθούν μόνο κατευθύνσεις.
Δημιουργικότητα. Το να είναι κάποιος σε θέση να προσεγγίζει τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να σκέφτεται “έξω από το κουτί”, θα τον κάνει να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους. Οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες παρέχουν τεράστιες ευκαιρίες στα παιδιά να ενισχύσουν και να εξασκήσουν τη δημιουργικότητά τους με αποτέλεσμα να επωφελούνται και στην ενήλικη ζωή.
Αυτοπεποίθηση. Οι τέχνες τονώνουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών. Για παράδειγμα οι δεξιότητες που αναπτύσσονται μέσα από το θέατρο, όπως το να καταφέρεις να περάσεις ένα πειστικό μήνυμα ή να διαχειριστείς με άνεση τη σκηνή μπροστά σε μεγάλα ακροατήρια, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών. Επίσης, οι τέχνες χτίζουν την αυτοπεποίθηση επειδή δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος για να κάνεις τέχνη. Κάθε παιδί μπορεί να αισθανθεί περήφανο για τις πρωτότυπες καλλιτεχνικές δημιουργίες του ακόμα και αν αντιμετωπίζει σωματικές, συναισθηματικές ή μαθησιακές προκλήσεις.
Συνεργασία. Οι περισσότερες καλλιτεχνικές δραστηριότητες έχουν συλλογικό χαρακτήρα. Μέσα από αυτές τα παιδιά εξασκούνται στο να εργάζονται μαζί, να μοιράζονται ευθύνες και να λειτουργούν με άλλους για την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί έχει ένα ρόλο σε ένα μουσικό σύνολο, ή σε ένα θέατρο ή σε έναν χορό, αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η συμβολή του είναι απαραίτητη για την επιτυχία της ομάδας ακόμα και αν δεν έχει τον μεγαλύτερο ρόλο.
Σχολικές επιδόσεις. Μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην τέχνη και άλλα επιτεύγματα. Για παράδειγμα έχει βρεθεί ότι παιδιά που συμμετέχουν τακτικά σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες, είναι τέσσερις φορές πιο πιθανό να τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο από τα παιδιά που δεν συμμετέχουν.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Για να βοηθήσουν οι γονείς την ενασχόληση των παιδιών με τις τέχνες, αυτό που μπορεί να κάνουν αρχικά είναι να παρέχουν στη διάθεση του παιδιού και σε εύκολη πρόσβαση υλικά που σχετίζονται με την τέχνη όπως χαρτιά, μολύβια, μπογιές, μουσική, βιβλία κα.
Οι γονείς πρέπει να δείχνουν ενθουσιασμό για τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του παιδιού – πχ. να τις κρεμούν στον τοίχο ή να τις αποθηκεύουν σε ένα φάκελο. Με αυτό τον τρόπο θα αισθάνεται το παιδί ότι η δημιουργία του είναι σημαντική.
Παρατηρήστε την τέχνη γύρω σας. Επισκεφθείτε μουσεία, συναυλίες, θέατρα. Παρατηρήστε την τέχνη ακόμα και στο πάρκο, στον ουρανό, στη βροχή, στο χώμα. Συζητήστε για αυτά που βλέπετε.
Όταν το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για τις τέχνες, είναι σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν την προτίμησή του με το να συμμετέχει σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες και μαθήματα.
Τέλος, οι γονείς πρέπει να θυμούνται πως αν και τα παιδιά μπορεί να διαπρέψουν και να ανθίσουν μέσα από τις τέχνες, δεν είναι απαραίτητο να δημιουργήσουν αριστουργήματα για να έχουν μια ουσιαστική καλλιτεχνική εμπειρία. Η τέχνη είναι μια διαδικασία, όχι ένα προϊόν. Είναι η διαδικασία της δημιουργίας, της εξερεύνησης, της ανακάλυψης και του πειραματισμού που έχει την περισσότερη αξία!
Βιβλιογραφία:
Bresler, L. (1998). “Child Art,” “Fine Art,” and “Art for Children”: The Shaping of School Practice and Implications for Change. Arts Education Policy Review, Vol.100, Issue 1.
Golomb, C. (2002). Child Art in Context: A Cultural and Comparative Perspective. Washington, DC, US: American Pscychological Association.
Phillips, L. (2013). Top 10 Skills Children Learn from Arts. The Washington Post.
ΠΗΓΗ: https://www.parentshelp.gr/
1-6-2022
Τι χρειάζεται για μία ευτυχισμένη ζωή; Αγάπη. Τέλος.
Τι χρειάζεται για μία ευτυχισμένη ζωή, αποκαλύπτει μια 75ετής έρευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο του Harvard. Και το συμπέρασμα είναι απλό: «Η ευτυχία είναι αγάπη».
Το project ξεκίνησε το 1938. Στο μικροσκόπιο των ερευνητών μπήκαν οι ζωές 268 φοιτητών του Harvard για τα επόμενα 75 χρόνια. Η μελέτη έγινε με άξονα τα ψυχολογικά, ανθρωπολογικά και φυσικά χαρακτηριστικά τους, από τον τύπο της προσωπικότητάς τους έως το IQ, τις συνήθειες ποτού και τις οικογενειακές σχέσεις, σε μία προσπάθεια να αποσαφηνιστούν οι παράγοντες που συμβάλλουν περισσότερο στην ευημερία και την ευτυχία ενός ατόμου.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2009 με τίτλο «Grant Study». Προσφάτως, ο George Vaillant, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, δημοσιοποίησε μία σύνοψη των συμπερασμάτων με τίτλο «Triumphs of Experience».
Μεταξύ άλλων ο Vaillant διαπιστώνει:
Το κάπνισμα είναι πράγματι κάτι κακό γιατί οδηγεί ή σε θάνατο ή σε πρώιμα καρδιακά νοσήματα.
«Ο αλκοολισμός είναι μία διαταραχή με ισχυρή καταστροφική δύναμη», καθώς, όπως προέκυψε, αποτελεί την κύρια αιτία διαζυγίου μεταξύ των ζευγαριών. Παράλληλα, συνδέεται άμεσα με νευρώσεις και κατάθλιψη, ενώ σε συνδυασμό με το κάπνισμα αποτελεί το μοναδικό ισχυρό παράγοντα που συμβάλλει στην εμφάνιση μιας νόσου ή ακόμη και στο θάνατο.
Η ευφυΐα πάνω από κάποιο επίπεδο δεν έχει σημασία. Όπως προκύπτει από την έρευνα, δεν υπάρχει σημαντική διαφορά όσον αφορά στο εισόδημα ανάμεσα στους ανθρώπους με IQ από 110 έως 115 και σε όσους έχουν πάνω από 150.
Οι ηλικιωμένοι φιλελεύθεροι κάνουν περισσότερο σεξ. Η πολιτική ιδεολογία μπορεί να μην έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ευτυχία, αλλά οι περισσότεροι συντηρητικοί σταματούν τις σεξουαλικές σχέσεις κατά μέσο όρο στην ηλικία των 68 ετών, ενώ η πλειονότητα των φιλελεύθερων έχει ενεργή σεξουαλική ζωή μέχρι τα 80.
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία ή την επιτυχία.
Η ευτυχισμένη παιδική ζωή οδηγεί τους ενήλικες στην ευτυχία.
Η συνεχής μόρφωση σε όλα τα πεδία μέχρι τα γεράματα μας, συνεισφέρει στην ευτυχία.
Πάντως, σύμφωνα με τον Vaillant ο σημαντικότερος παράγοντας, που σχετίζεται με την υγεία και την ευτυχία σε προχωρημένη ηλικία, είναι η ζεστασιά των ανθρώπινων σχέσεων. Για παράδειγμα, οι 58 άνδρες, που είχαν το υψηλότερο …σκορ στις «ζεστές σχέσεις», κέρδιζαν κατά μέσο όρο 141.000 δολάρια το χρόνο περισσότερα όταν οι μισθοί τους είχαν φθάσει στο ανώτερο επίπεδο (συνήθως στην ηλικία των 55 με 60) σε σχέση με τους 31, που είχαν χαμηλότερο σκορ.
Οι πρώτοι είχαν επίσης τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να σημειώσουν επαγγελματική επιτυχία, που θα τους κατέτασσε στον κατάλογο «Ποιος είναι ποιος» (Who’s Who).
Ακόμη και ο Freud επιβεβαιώνεται βάσει των ευρημάτων της πολυετούς έρευνας, αφού προκύπτει ότι η ποιότητα της σχέσης με τη μητέρα παίζει καθοριστικό ρόλο στην ενηλικίωση.
Οι άνδρες, που είχαν «ζεστή» σχέση με τη μητέρα τους όταν ήταν παιδιά, κέρδιζαν 87.000 δολάρια παραπάνω σε σχέση με εκείνους που δεν ένιωσαν τη μητρική φροντίδα.
Οι άνδρες, που είχαν άσχημη σχέση με τη μητέρα τους όταν ήταν παιδιά, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν γεροντική άνοια.
Η σχέση του αγοριού με τη μάνα –κι όχι με τον πατέρα- συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα στη δουλειά.
Από την άλλη πλευρά, η ζεστή σχέση παιδιού – πατέρα συνδέεται με χαμηλότερο επίπεδο άγχους, μεγαλύτερη διασκέδαση στις διακοπές, και αυξανόμενη «ικανοποίηση από τη ζωή» στην ηλικία των 75.
O Vaillant, πάντως, δίνει το στίγμα της πολυετούς έρευνας με δικά του λόγια:
«Ύστερα από εβδομήντα πέντε χρόνια έρευνας και 20 εκατομμύρια δολάρια, που ξοδεύτηκαν πάνω στο Grant Study καταλήγουμε στο εξής απλό συμπέρασμα:
«Η ευτυχία είναι αγάπη. Τέλος.»
Πηγή: sciencearchives.wordpress.com
29-5-2022
Τα σχολικά λάθη και πώς να αντιδρούμε σ’ αυτά!
“Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου, είναι να φοβάσαι συνεχώς ότι θα κάνεις λάθος” – Elbert Hubbard, Αμερικανός συγγραφέας
Τα λάθη όταν μαθαίνουμε κάτι καινούριο είναι αναπόφευκτα και μάλιστα ιδιαίτερα βοηθητικά γιατί μας δείχνουν που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας για να τα διορθώσουμε. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους μαθητές δεδομένου πως καθημερινά έρχονται σε επαφή με τεράστιο αριθμό νέων δεδομένων. Έχουν να μάθουν ορθογραφία, πώς να λύνουν μαθηματικές πράξεις, την προπαίδεια, θεωρητικά μαθήματα και άλλα τόσα.
Και όμως, τις περισσότερες φορές οι μαθητές δεν αντιλαμβάνονται τα λάθη σαν ένα πολύτιμο εργαλείο που θα τα οδηγήσει στη μάθηση, αλλά σαν κάτι που προκαλεί ντροπή. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν το λάθος λογικά, αλλά το σκέφτονται συναισθηματικά. Η αίσθηση της ντροπής είναι συναίσθημα και προκαλεί τη λογική αντίδραση της αποφυγής στο ερέθισμα που την προκαλεί. Οπότε θα αποφύγουν να σηκώσουν το χέρι τους μέσα στην τάξη μήπως και γελοιοποιηθούν, θα αποφύγουν να διορθώσουν μήπως και δεν τα καταφέρουν, θα κρύψουν το τετράδιο και το τεστ μήπως και αντιμετωπίσουν την επικριτική στάση των γονιών.
Σε αυτή την αντίδραση συχνά συμβάλλουν και οι ίδιοι οι γονείς γιατί δεν θέλουν να βλέπουν και να ακούν τίποτε αρνητικό για τα παιδιά τους. Μπορεί για παράδειγμα να φτάσει το τετράδιο της ορθογραφίας στο σπίτι και η πρώτη αντίδραση αν δεν τα δουν όλα σωστά, να είναι αρκετά επικριτική και αποθαρρυντική για το παιδί. Ή μπορεί να τους ζητήσουν να πουν το μάθημα και αν παραλείψουν κάτι, να δείξουν απογοήτευση ακόμα και θυμό.
Το θέμα όμως είναι πως όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι μη αποτελεσματικές για κάποιον που θέλει να βελτιωθεί – και πιστέψτε με, κανένα παιδί δεν θέλει να μένει στάσιμο, τα παιδιά από τη φύση τους αναζητούν την πρόοδο μιας και από τη πρώτη στιγμή που έρχονται στον κόσμο είναι μαθητές της ίδιας της ζωής!
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμούνται οι γονείς, είναι πως τα αρνητικά σχόλια το μόνο που προσφέρουν είναι να μειώνουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού και να το κάνουν να αισθάνεται άσχημα με τον εαυτό του. Η στάση και τα λόγια των γονιών επομένως πρέπει να αποπνέουν θετικότητα για να κερδίσουν τα παιδιά από την παρέμβασή τους και να μάθουν απ’ αυτήν.
Στόχος των γονιών στο επικείμενο λάθος θα πρέπει να είναι να καθησυχάσουν το παιδί λέγοντάς του πως ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουν σε κάτι τόσο καλά, είναι απόλυτα φυσιολογικό και αυτό που μετράει για αυτούς είναι η προσπάθεια, η ενασχόληση και η συμμετοχή.
Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ακόμα, πως η παρέμβασή τους θα πρέπει να διορθώνει το λάθος και όχι το ποιο είναι το παιδί. Εκφράσεις όπως αδιάβαστος, κακός μαθητής, αδιάφορος, αποτρέπουν την ενασχόληση των μαθητών με το γνωστικό αντικείμενο. Το παιδί πρέπει να καταλαβαίνει πως έχει τη συνεχή αποδοχή μας, αλλά ταυτόχρονα να κατανοεί πως υπάρχει τρόπος να βελτιωθεί την επόμενη φορά.
Επίσης σημαντικό είναι να εστιάσουν την προσοχή τους στον τρόπο που δούλεψε το παιδί και να συζητήσουν εναλλακτικές μεθόδους αν δουν πως κάτι δεν απέδωσε όπως θα έπρεπε, ακόμα κι αν πήρε μια αρνητική αξιολόγηση ή χαμηλό βαθμό.
Όταν οι γονείς παρατηρήσουν ένα λάθος και θέλουν να βοηθήσουν το παιδί να το ξαναδεί για να το διορθώσει, πρέπει να είναι συγκεκριμένοι. Αν για παράδειγμα υπάρχουν λάθη στην ορθογραφία στις καταλήξεις των ρημάτων, θα πρέπει να εστιάσουν στην κατανόηση των κανόνων κι όχι να πουν απλά έχεις τέσσερις λέξεις λάθος, είσαι αδιάβαστος. Αν δεν δώσουν μια ολοκληρωμένη απάντηση στο μάθημα της Ιστορίας, θα πρέπει να εστιάσουν στη συγκεκριμένη πληροφορία ανατρέχοντας στο βιβλίο, κι όχι να πουν απλά πες το μάθημα απ’ την αρχή.
Από έρευνες αποδεικνύεται πως η σχολική επιτυχία εξαρτάται πρώτα από το πώς οι μαθητές χειρίζονται τα λάθη τους και όχι από το πόσο έξυπνοι είναι. Στόχος επομένως τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών θα πρέπει να είναι να αλλάξουν τον τρόπο που νιώθουν τα παιδιά για αυτά εξασφαλίζοντας πρωτίστως τον υγιή συναισθηματικό τους κόσμο!
ΠΗΓΗ: https://www.parentshelp.gr/
29-5-2022
Όταν οι γονείς ζητούν συγνώμη… Τι διδάσκονται τα παιδιά;
Αν και όλοι κάνουμε λάθη και αναγνωρίζουμε πως κανένας μας δεν είναι τέλειος, το να ζητήσουμε συγγνώμη μας φαίνεται κάτι αρκετά δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεχόμαστε με ευχαρίστηση μια ειλικρινή συγνώμη, αλλά μοιάζει διαφορετικό το λαμβάνω από το δίνω. Κάποιες φορές μπορεί να μη μας αρέσει να παραδεχόμαστε ότι είμαστε λάθος, άλλες φορές να φοβόμαστε πως θα απορριφθεί η συγγνώμη μας, κάποιες άλλες να αισθανόμαστε πως είναι σημάδι αδυναμίας ή πως θα χάσουμε την εξουσία μας και το κύρος μας, ή μπορεί να σκεφτόμαστε πως η συγγνώμη ισοδυναμεί με ταπείνωση.
Ακόμα όμως και αν είναι δύσκολο να ζητήσουμε συγγνώμη, φαίνεται πως είναι απαραίτητη στη δημιουργία υγιών σχέσεων γιατί η φύση μας είναι ατελής και λανθάνει συνεχώς – κάτι που ισχύει απόλυτα και στη σχέση μας με τα παιδιά!
Η σημασία της συγγνώμης στα παιδιά…
Το να παραδεχόμαστε το λάθος μας όταν έχει να κάνει με παιδιά, η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μέρος της κουλτούρας μας. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί πολλοί γονείς δεν συνειδητοποιούν τη σημασία της συγγνώμης για τα παιδιά, είτε γιατί πιστεύουν πως δεν πρέπει να παραδέχονται τα λάθη τους μπροστά τους για να χρειαστεί να ζητήσουν συγγνώμη. Στην πραγματικότητα όμως, τρεις απλές λέξεις “Συγγνώμη, έκανα λάθος”, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στα παιδιά και προσφέρουν μαθήματα ζωής.
Τα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να το εκφράσουν, αλλά συχνά αναγνωρίζουν τα λάθη των γονιών τους. Όταν οι γονείς έχουν ενεργήσει εσφαλμένα και δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους, είναι σαν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Για παράδειγμα, όταν ζητούν από τα παιδιά τους να μη φωνάζουν ή να μιλούν άσχημα και στη συνέχεια φωνάζουν και βρίζουν οι ίδιοι χωρίς συγγνώμη για το λάθος τους, στέλνουν ένα μικτό μήνυμα στα παιδιά.
Αντίθετα, όταν οι γονείς ζητούν συγγνώμη στα παιδιά για το λάθος τους, ενισχύουν τη σχέση γονιού – παιδιού και παρέχουν την αίσθηση της ασφάλειας. Ταυτόχρονα, μεταφέρουν στα παιδιά ένα σύστημα αξιών και την πεποίθηση πως οι άνθρωποι κάνουν λάθη και ως εκ τούτου είναι ατελείς. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για να καταφέρουν τα παιδιά να αποδεχτούν τον εαυτό τους με τα όποια λάθη τους.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να καταλάβουν πως το να κάνεις λάθος δεν είναι το ίδιο με το να είσαι αδύναμος. Το να ζητάς συγχώρεση και να αποδέχεσαι τα σφάλματά σου, δεν είναι μόνο πιο σημαντικό από το να καλύψεις το λάθος σου, αλλά σημάδι δύναμης και ανδρείας. Ζητώντας συγγνώμη επομένως οι γονείς, διδάσκουν στα παιδιά πως το ψέμα είναι χειρότερο από το να παραδέχεσαι το λάθος σου.
Τέλος, οι γονείς μέσα από τη συγγνώμη τους λειτουργούν ως μοντέλα συμπεριφοράς δείχνοντας πως η αποδοχή της ευθύνης μετά από ένα λάθος είναι πιο σημαντικό από το ίδιο το λάθος και έτσι βοηθούν τα παιδιά να κάνουν το ίδιο. Όταν οι γονείς παραδέχονται το σφάλμα τους, δείχνουν στα παιδιά πως αισθάνονται αρκετά καλά με τον εαυτό τους για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Προωθούν δηλαδή μια υγιή αυτοεκτίμηση η οποία λειτουργεί ως μοντέλο για να την αναπτύξει και το ίδιο το παιδί.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς πρέπει να θυμούνται πως λέγοντας συγγνώμη δεν χάνουν κάτι από τον ρόλο τους ως γονείς. Ο στόχος δεν είναι να κυριαρχούν απέναντι στα παιδιά, αλλά να καθοδηγούν και να λειτουργούν ως παράδειγμα για το πώς να αλληλεπιδρούν με τους άλλους ανθρώπους. Οι γονείς πρέπει να διδάξουν στα παιδιά πως η συγγνώμη προϋποθέτει μεγάλη δύναμη για να δοθεί αβίαστα και από την καρδιά μας. Είναι αυτή που μας επιτρέπει να έχουμε συναίσθηση του κακού που κάναμε και μας οδηγεί στη βελτίωση. Η συγγνώμη των γονιών επομένως, είναι απαραίτητη για να εισπράξουν τα παιδιά το σεβασμό και την ασφάλεια, να δεχτούν την ατελή τους φύση, αλλά και να διδαχτούν πως η έκφραση της συγγνώμης είναι χαρακτηριστικό των δυνατών και όχι των αδυνάτων!
Πηγές:Hall M. (2013). Four Reasons to Say “I’m Sorry” to Your Children. Go Nannies.comRoberts K. (2013). When Parents Say “I’ m Sorry,” They Are Saying So Much More. Savvy Parenting.
ΠΗΓΗ:https://www.parentshelp.gr/
